4 mei 2021, om 20 uur is er Nationale Dodenherdenking op een wederom nagenoeg lege Dam in Amsterdam. Zoals ieder jaar wordt op TV de avond die erop volgt gevuld met films over de tweede wereldoorlog die we dan net hebben herdacht.

Een van mijn favorieten is ‘Bankier van het verzet’ die op waarheid gebaseerd is en waarin Pierre Bokma een fantastische rol neerzet als de NSB-er Meinoud Rost van Tonningen.

Rost van Tonningen was een fanatiek NSB-er en door de bezetter tot secretaris-generaal van het departement van Financiën en president van de Nederlandsche Bank benoemd in 1941.

Op 8 mei 1945 werd Rost van Tonningen (inmiddels opgeklommen tot de rang van Obersturmführer), door de Canadezen gevangengenomen. Hij werd eerst overgebracht naar een interneringskamp in Elst, en kwam  vervolgens terecht in de gevangenis van Scheveningen ook wel het ‘Oranjehotel’ genoemd. Hij pleegde op 6 juni 1945 zelfmoord door zich over de balustrade in de trappenhal vanaf de eerste verdieping naar beneden te gooien. Tot een strafproces tegen Rost van Tonningen is het daardoor niet gekomen.

Als  kind woonden wij op 400 meter van de woning die zijn weduwe Florrie na de oorlog in 1952  betrok in Velp, waar zij op fanatieke wijze probeerde het nationaalsocialistische gedachtengoed in stand te houden met gelijkgestemden.

Als 10 jarige kabouter van de lokale scouting kwam ik elke week langs het huis van de zwarte weduwe, waar in uniform gehulde jongemannen bijeenkomsten hielden onder de bezielende leiding van Florrie Rost van Tonningen. Als kind had ik geen benul wat zich voor dubieuze zaken in villa Ben Trovato afspeelden.

Tijdens de jaarlijkse ‘heitje voor karweitje’ actie waar de leden van de scouting langs woningen gingen om diverse klusjes te doen tegen betaling van een ‘heitje’ (kwartje) voor een goed doel, leek mij als kind de witte villa een prima adres om aan te bellen voor werk.

De zwarte weduwe deed zelf open en was uiterst vriendelijk. Ik mocht daar een flink aantal laarzen poetsen die in de hal met statig trappenhuis in gelid stonden opgesteld.

Verguld met de winst uit deze noeste arbeid vertelde ik bij thuiskomst opgetogen over mijn lucratieve deal. Mijn ouders, die de gruwelijkheden van de oorlog hadden meegemaakt, waren ontzet over de herkomst van mijn heitjes en legden geduldig de beladen aanwezigheid van de zwarte weduwe in ons dorp uit.

Jaren later werd villa Ben Trovato in Velp verkocht, waarna de verkoop makelaar EHR inschakelde om voor de weduwe Rost van Tonningen een huurwoning te zoeken. Deze opdracht hebben we niet aangenomen. Kennelijk was er nergens draagvlak voor deze opdracht want later kwam ik er achter dat zij in België is terechtgekomen waar ze in 2007 op 92 jarige leeftijd overleed.