Zoals in ieder vakgebied hebben wij bij EHR een aantal uitdrukking waarvan voor de medewerkers gelijk duidelijk is wat er mee bedoeld wordt. Het ‘boerderijtje op de Dam’ als aanduiding voor een vrij onmogelijke zoekopdracht is al eerder in deze rubriek aan bod gekomen. Het geeft aan dat de wensen van de zoeker, vaak een expat met een referentiekader vanuit het thuisland, niet overeenkomen met wat er zoal wordt aangeboden op de woningmarkt. Een uitdaging die we overigens ieder keer weer vol enthousiasme aangaan om toch zoveel mogelijk aan te sluiten bij de wensen van onze client.

Zo is er ook een aanduiding voor woningen die erg gedateerd zijn, lang leeg staan en muf ruiken. Na opname van een woning wordt steevast gevraagd door de collega’s op kantoor ‘Hoe was de woning?’ Bij woningen of appartementen in deze conditie wordt die vraag dan wat oneerbiedig beantwoordt met: ‘oma is dood’. Waarbij voor onze medewerkers gelijk duidelijk is dat hier (veel) werk aan de winkel is om dit verhuur klaar te krijgen.

Een metafoor dus voor de conditie van de woning. In letterlijke zin verwacht je dit niet tegen te komen tijdens een waardebepaling, maar toch gebeurde dit een aantal jaren geleden in Westervoort. Op kantoor kregen we een telefoontje van een man die aangaf dat zijn moeder was overleden en dat ze de woning van moeder graag in verhuur wilde geven bij EHR om zo de lasten van de woning te kunnen compenseren. Zoals gebruikelijk werd een afspraak gemaakt voor een bezoek aan de woning, tijdens dit kennismakingsgesprek zou de woning worden opgenomen en de huurwaarde bepaald.

Op het afgesproken moment meldde ik me bij de woning, de zoon deed open en uiteraard condoleerde ik de man met zijn verlies. Na een kort gesprek vroeg ik hem of ik de woning kon bekijken om zo tot een waardebepaling te kunnen komen. Dit was geen probleem, de man ging me voor en aangekomen bij de eerste verdieping zei hij: ‘ik weet niet of u deze kamer wil zien want daar ligt moeder’. Ongetwijfeld heb ik hem verbijsterd aangekeken terwijl de informatie langzaam tot me doordrong. ‘U bedoelt neem ik aan niet dat uw overleden moeder hier nog ligt?’ Maar dat bleek wel degelijk het geval. Moeder was de dag ervoor overleden en lag opgebaard in haar slaapkamer.

Die kamer heb ik maar overgeslagen bij deze gelegenheid en tijdens de rest van het gesprek dat beneden plaats vond kon ik alleen maar denken aan het feit dat we hier al bezig waren met de verhuur van haar woning terwijl de vrouw zelf nog niet was begraven. Een bizarre situatie in mijn ogen.

Eenmaal terug op kantoor vroegen de collega’s zoals gebruikelijk: ‘en, hoe was het?’ Waarop ik naar eer en geweten kon zeggen: ‘Oma is dood, in meerdere opzichten’. Enige uitleg was wel nodig. We hebben de woning uiteindelijk een paar weken en een flinke make-over later ruim 6 jaar succesvol verhuurd. Maar nog keer als ik in de buurt van die straat kom moet ik denken aan die kamer met opgebaarde moeder.